پایاب شکیبایی: امید ادامه دارد

در زمانه‌ای پرتنش و پرهیاهو که کانون قدرت و ثروت جهانی از کرانه اقیانوس اطلس به کرانه اقیانوس هند و اقیانوس آرام در حال جابه‌جایی بود و جهان پساقطبی رو به شکل‌گیری، مردی خندان لب سکان وزارت خارجه را در دست گرفت که باید از کوچک‌ترین روزنه‌ها و فرصت‌ها بهره می‌جست تا کشتی میهن را به سوی ساحل آرامش هدایت کند.
جواد ظریف حال در کتاب پایاب شکیبایی قصه این هشت سال وزارت را روایت کرده است تا راه را بر بررسی مسیر حرکت و عملکرد خود بگشاید. ظریف همچنان کوشیده است تا در فصل پایانی از اکنون ایران و چالش‌های مهم آن مانند چالش‌های پیوند با همسایگان، چالش پیوندها با چین و روسیه، رژیم حقوقی دریای کاسپین، چالش در منطقه قفقاز، چالش کنار گذاشته شدن ایران از راه‌های منطقه‌ای و چالش تنش با آمریکا و لزوم مدیریت این چالش‌های بین المللی بگوید.
آنچه در داستان تلاش ظریف بسیار به چشم می‌آید قصه صبر و تلاش اوست و آنچه حیرت‌انگیز و درس‌آموز است قصه امید اوست.

درباره نویسنده

محمّدجواد ظریف (زادهٔ ۱۷ دی ۱۳۳۸) سیاستمدار و دیپلمات ایرانی است که از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰ سمت وزیر امور خارجه ایران را بر عهده داشت. او همچنین از اعضای شورای عالی جمعیت هلال‌احمر و دانشیار دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران است.
او دانش‌آموختهٔ کارشناسی ارشد روابط بین‌الملل از دانشگاه ایالتی سان‌فرانسیسکو و همچنین کارشناسی ارشد مطالعات بین‌الملل و دکترای حقوق و روابط بین‌الملل از دانشگاه دنور است.

بخشی از کتاب

«اکنون که دو سال از واپسین روز وزارت امور خارجه این کمترین می‌گذرد، فشرده‌ای قابل گفتنی از آن ۸ سال «خندان لبی و خونین جگری» به همراه برخی دیدگاه‌های شخصی دانشگاهی و اجرایی پیرامون روابط خارجی را به سان پوزشی برای کوتاهی‌ها به پیشگاه مردم دلاور ایران و نسل‌های آینده پیشکش می‌کنم.
در این نوشتار کوشیده‌ام بایسته، راستی، راستگویی و سخن بی‌پرده را از یاد نبرم تا بررسی، واکاوی و نقد سازنده و هوشمندانه را برای پژوهشگران، دانشجویان و دیگر دل‌باختگان به تاریخ و سرنوشت کشور شدنی سازد. بی‌گمان نه نگرش چیره بر این نوشتار بی‌نیاز از سنجش، نقد و بازنگری است و نه کارکرد هشت سال مسئولیت خالی از کژفهمی و لغزش بوده است.
در این نوشتار نمونه‌های پرشماری از لغزش‌های شناختی و کارکردی خود را پذیرفته‌ام و امیدوارم با نگاه ریزبین و ژرف‌نگر پژوهشگران امروز و آینده، این نوشتار ارزیابی شده و آموخته‌ها در بوته آزمایش برای پیشگیری از لغزش‌های دوباره و چندباره به کار گرفته شود. نام کتاب را با الهام از غزل بی‌همتای حافظ که یادآور نیاز به استواری و شکیبایی امیدوارانه است برگزیدم:
«سودای وطن در سر پیوسته چنانم بود
کز دست نشد هرگز پایاب شکیبایی»»