جنگ آخر زمان

جنگ آخر زمان
نبرد شورشیان کلیسایی با سربازان جمهوری

آنتونیو وینسنت مندس ماسیل سخنور بلندبالای ملقب به مرشد با شولایی کبودرنگ با وقار و یقین کامل در میان انبوه بردگان و دهقانان تهیدست صحرا در موعظه اش از پایان جهان و خاموشی چشمه ها و افتادن ستاره ها در سال ۱۹۰۰ میگوید و ضرورت آمادگی برای این پایان قریب الوقوع با آبادی کلیسا و تعالیم. اما درست در همین هنگام خبری از پایتخت میرسد خبر اعلام جمهوری. مرشد برمی آشوبد و جمهوری را کفرآمیز و ضدمسیح میداند و ساخت معبدی برای رویارویی با پایتخت را در مکانی محصور در بلندی های سنگی به نام کانودوس آغاز میکند. جایی که به زودی افراد کنجکاو، بی خانمانان، راهزنان ، فراریان و گنهکاران دسته به دسته در جستجوی حادثه، مکانی برای زندگی، نان و رستگاری  به سوی آنجا روان میشوند.
زمان برای هر دو طرف به سرعت سپری میشود و در فاصله کوتاهی ارتش جمهوریخواهان برزیل با توپهای مرگبار برای فتح کانودوس وارد عمل میشود و اسلحه قاچاق نیز روانه دیار شورشیان کلیسایی میشود…
معمای کانودوس اسرارآمیز
به راستی چه چیزی باعث میشود تا هزاران نفر در نبرد شورشیان کلیسایی با سربازان جمهوری در کنار مرشد بایستند؟ راز و رمز موفقیت کانودوس چیست؟ آیا این شهر قلمروی تاریک اندیشی و پایگاه سلطنت طلبان بود یا شهر آرامش و برابری و جایگاه مردان پاک آیین.
ماریو بارگاس یوسا با هوشیاری بی مانندی این پرسشهای اساسی و تکاندهنده را در سطرهای نانوشته رمان مطرح میکند، پرسشی که جدال کهنه و نو را دوباره در صدر تالمات بشری مینشاند.

درباره نویسنده

خورخه ماریو پدرو بارگاس یوسا (زادهٔ ۲۸ مارس ۱۹۳۶) نویسنده پرویی کسی است که نه تنها در عرصه رمان که آن را  شیوه جالبی برای خوش‌گذرانی میداند، پدیده آمریکای لاتین است بلکه در سیاست هم یک استثناست، چرا که او در دوئلی به یادماندنی در سال ۱۹۹۰ نامزد ریاست جمهوری پرو شد. گفتگو در کاتدرال (۱۹۶۹) ، خانه سبز (۱۹۶۶) ، عصر قهرمان (۱۹۶۳) و سرانجام جنگ آخرالزمان (۱۹۸۱) مهمترین آثار اوست که جایزه ادبی نوبل را در سال ۲۰۱۰ برای یوسا به ارمغان آورد.

برشی از کتاب

اما میداند که این حرف راست نیست، چیزی در ژرفای درونش به او میگوید این روزهای آخر، شاید هم ساعتهای آخر مردی است که زندگی او و زندگی همه حاضران در خلوتخانه و همه آنهایی را که بیرون از آنجا داشتند جانشان را فدا میکردند، توی مارپیچ حفره ها و سنگرها، میجنگیدند و کشته میشدند، از بیخ و بن عوض کرده بود. میدید که کار تمام است. این را از همان وقتی دانسته بود که خبر افتادن فاسندا ولا به دست سربازان و خبر افتادن مرشد به حال مرگ در خلوتخانه، همزمان با هم به گوشش رسیده بود.